ជំងឺត្រចៀកថ្លង់ឬធ្ងន់ទាក់ទងទៅនឹងប្រដាប់បញ្ជូនសម្លេង (Conductive Hearing Loss)

សូមរំលឹកឡើងវិញបន្តិចពីប្រដាប់បញ្ជូនសម្លេងរបស់ត្រចៀក​ ក្នុងនោះមានរន្ធត្រចៀក ក្រដាសត្រចៀក និងត្រចៀកកណ្ដាលដែលនៅក្នុងនោះមានកូនឆ្អឹងតូចៗ៣។ក្នុងករណីយដែលមានបញ្ហាក្នុងប្រព័ន្ធនោះ ការស្ដាប់ត្រូវបានរំខានក្នុងកំរិតស្រាល បង្គួរ ឬធ្ងន់ទៅតាមបញ្ហាដែលបង្កឡើង។ការរំខាននោះយើងហៅថាត្រចៀកធ្ងន់(ស្ដាប់មិនសូវច្បាស់ក្នុងកំរិតពីស្រាលទៅធ្ងន់) តែវាមិនដល់ថ្នាក់ថ្លង់នោះទេ។

ផលរំខានទាំងនោះអាចមានជាទូទៅដូចជា៖

-​អាចម៍ត្រចៀកដែលស្ទះក្នុងរន្ធ

– ផ្សិតត្រចៀក

– របស់ដូចជា កៅស៊ូ ប្លាស្ទិក គ្រាប់ឃ្លីកង់ជាប់ស្ទះក្នុងរន្ធត្រចៀក

– រលាកក្រដាសត្រចៀក ធ្លុះក្រដាសត្រចៀក ដោយគ្រោះថ្នាក់ ដោយអំបៅអំបែក

– ជំងឺក្នុងត្រចៀកកណ្ដាល ដូចជាជំងឺដក់ទឹកក្នុងត្រចៀកកណ្ដាល

– ការភ្លាត់កូនឆ្អឹងត្រចៀកដោយគ្រោះថ្នាក់ជាដើម

ការស្ដាប់ធ្លាក់ចុះក្នុងក្រុមនេះមានកំរិតស្រាល ធ្ងន់ទៅតាមកំរិតនៃការប៉ះពាល់ឬការខូចខាត។

គេអាចវាយតម្លៃនៃការស្ដាប់ក្នុងកំរិតណានោះគេអាចធ្វើតេស្តត្រឹមសាកល្បងជាមួយអ្នកជំងឺ ប៉ុន្តែឲ្យមានសុក្រិតភាពគេត្រូវតេស្តជាមួយម៉ាស៊ីន (Audiometer) ។លទ្ធផលនៃតេស្តអាចវាយតម្លៃបានបានល្អជាង។ គេកំណត់ dB​(decibel) ជារង្វាស់ឯកតាអាំងតង់ស៊ីតតេសម្លេង។

ជាទូទៅកំរិតនៃការធ្លាក់ចុះវាមិនលើសពី៤០​dBក្នុងការសន្ទនាធម្មតា​ ក្នុងរលកសម្លេង​ ៥០០ដល់២០០០Hz មានន័យអ្នកជំងឺមិនមានបញ្ហាអ្វីក្នុងការស្ដាប់នោះទេ។​ សូមមើលតារាងខាងក្រោម។

ចំណាត់ថ្នាក់នៃការបាត់បង់សមត្ថភាពនៃការស្ដាប់៖

Adults (Goodman, 1965)
≤ 25dB	Normal                                 ធម្មតា
26-40dB	Mild​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​                                       ស្រាល
41-55dB	Moderate           ​​​                    មធ្យម
56-70dB	Moderately severe                  លើសមធ្យម
71-90dB	Severe                                    ធ្ងន់
91+dB	Profound                                  ធ្ងន់ខ្លាំង

 

ឯកសារយោង៖

Diagnostic Audiology, Pocket Guide

James Steiger, Erin L. Miller