Ros Prach Ponlu / គ្លីនិកបូកគោ

ជាសិរីរាង្គសំរាប់ដកដង្ហើមនិងហិតក្លន។ លើសពីនេះទៅ ទៀតវាមានមុខងារបន្សើម បង្ហួតខ្យល់ដង្ហើមចូលទៅក្នុង សួតហើយក៏មានលក្ខណៈសម្បត្តិសម្លាប់មេរោគទៀត
ផង។

ច្រមុះមានប្រហោងពីរ (ឆ្វេង-ស្តាំ) ដែលនៅក្នុងនោះ មាន កូនសាច់៣ដុំ (ចូរមើលរូប) ដែលរីករួមឆ្លាស់គ្នា ក្នុង រយៈពី ២-៦ម៉ោងម្តង ដូចនេះបានជាច្រមុះយើងតឹង ធូរឆ្លាស់គ្នាជាប្រចាំ។
ការប្រឈមជាប្រចាំជាមួយបរិយាកាសនិងបរិស្ថាន
ខាងក្រៅរបស់ច្រមុះធ្វើឲ្យមានប្រែប្រួលខ្លាំងនូវមុខងារ
របស់វា ហើយវាក៏អាចបណ្តាលឲ្យមានប្រតិកម្ម និង
ទីបំផុតបណ្តាលឲ្យមានជម្ងឺទៀតផង។
ប្រតិកម្មទាំងនោះមានជាអាទិ៍៖ តឹងច្រមុះខ្លាំង ក្រហាយ ឈឺក្នុងច្រមុះ ឈាមច្រមុះ ហៀរសំបោរ កណ្តាស់និងរលាកច្រមុះជាដើម។

ការយល់ដឹងជាមូលដ្ឋានសំរាប់ការថែទាំច្រមុះ

• ហាមកេះឬសំអាតប្រហោងច្រមុះដោយប្រការណាមួយ
• បើញឹសច្រមុះ ត្រូវធ្វើម្តងម្ខាង
• ហាមប្រើថ្នាំដំណក់ព្យបាលច្រមុះដោយមិនមាន ការពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជំនាញ

អ្នកមានសុខភាពល្អមិនមានសំបោរហៀរ។ ចូរកុំយល់ ថាការហៀរសំបោរនៅលើកូនក្មេងជារឿងធម្មតា។ ចូរ
ពិគ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យឲ្យទាន់ពេល បើមានហៀរសំ បោរនៅលើកូនក្មេង ក៏ដូចជាមនុស្សចាស់។ ជាពិសេស
ការហៀរសំបោររ៉ាំរ៉ៃ អាចបណ្តាលឲ្យរលាកត្រចៀក រលាកប្រអប់សងខាងច្រមុះ (Sinusitis) ជាដើម។

ដំបូងឡើងយើងត្រូវយល់ អ្វីទៅជាអាល់ល្លែកហ្ស៊ី(Allergy)។ និយាយឲ្យងាយស្តាប់វាជាប្រតិកម្មរបស់ សេរីរាង្គរបស់យើង ជាមួយអ្វីដែលនៅជុំវិញយើង។
អាល់ល្លែកហ្ស៊ីអាចកើតមាននៅលើស្បែក ភ្នែក ច្រមុះ
ប្រដាប់រំលាយអាហារ ។ល។

ជម្ងឺនេះកាន់តែមានការកើនឡើង ព្រោះ ការផ្លាស់ប្តូរ របៀប រស់នៅរបស់ប្រជាជនយើងជាពិសេសអ្នកដែល រស់ នៅ ក្នុង ទីក្រុង។ ពួកគេប្រឈមជាមួយនឹងផ្សែងរថយន្ត ផ្សែងរោងចក្រ

ធូលី ឧស្ម័ន រួមផ្សំជាមួយនិងបរិ ស្ថាន មិនល្អនៅក្នុងគេហដ្ឋាន ក៏ដូចជានៅទីសាធារណៈ ។ ជម្ងឺនេះមានការកើនឡើងជាលំដាប់ ពីអត្រា ៧.៥% នៅក្នុងប្រ ទេសមិនសូវជឿនលឿន ដល់ ៤០%នៅក្នុងក្រមប្រទេស ជឿន លឿន។
សញ្ញាសំខាន់ៗនៃជម្ងឺអាល់ល្លែកហ្ស៊ីច្រមុះមាន ហៀរសំ បោរ ថ្លាៗ កណ្តាស់ច្រើនអាចមានដល់១០ដងក្នុងលើកៗ តឹងច្រមុះ រហូតមានរមាស់ភ្នែក រមាស់បំពង់ក ក្អក និងរមាស់ក្នុងត្រចៀក ទៀតផង។ លើសពីនេះទៅទៀតនោះអាល់ល្លែកហ្ស៊ី អាច បណ្តាលឲ្យមានជម្ងឺហឺត ក្អករ៉ាំរ៉ៃ ជម្ងឺរលាកត្រចៀក មាន ទឹក ដក់ក្នុងត្រចៀកនិងជម្ងឺរលាក ប្រអប់ឆ្អឹងច្រមុះ (Rhinosinusitis) ទៀតផង ។
ជម្ងឺអាល់ល្លែកហ្ស៊ីច្រមុះកើតឡើងចំពោះមនុស្សគ្រប់វ័យគ្រប់ ភេទ។ គេសង្កេតឃើញថាបើឳពុកឬម្តាយមានអាល់ល្លែកហ្ស៊ី
ច្រមុះ យ៉ាងហោចណាស់កូនក្នុងគ្រួសារនោះពី ២០ -៤០%អាច មានជម្ងឺឫល់ល្លែកហ្ស៊ី។ តែប្រសិនបើឳពុក និង ម្តាយមានជម្ងឺ ដូចគ្នា ការកើតជម្ងឺនេះរបស់កូន ក្នុង គ្រួសារនោះកាន់តែខ្ពស់ ដែលអាចឡើងដល់៤០ – ៦០% ឯណោះ។

សត្វអតិសុខុមប្រាណដែលគេហៅថា(House Dust Mite)
ជាសត្វដែលតែងតែរស់នៅជាយពូក ភួយមុង កន្ទេល ខ្នើយ ហើយលាមករបស់វាជាកត្តាបង្កឲ្យមានអាល់ល្លែក ហ្ស៊ីព្រោះ វាជាអាល់ល្លែកហ្សែន (Allergen) ចំពោះអ្នក មានជម្ងឺនេះ។ លើសពីនេះក៏គេសង្កេតឃើញមាន រោមឆ្កែឆ្មា សត្វកន្លាត ផ្សិតខ្មៅៗនៅក្នុងម៉ាស៊ីនត្រជាក់ធូលីនៅក្នុងផ្ទះធូលីនៅជុំវិញ ផ្ទះ។

ចំណីអាហារក៏អាចបង្កឲ្យមានជម្ងឺនេះបានដែរ។ នៅប្រ ទេស យើងមានចំណីផ្អាប់រួមមានប្រហុកផ្អក ម៉ាំទឹកត្រី ។
ចំណែកចំណីសមុទ្រ មានក្តាម ខ្យង ងាវ មឹក ជាដើម។ ជាទូទៅ អាល់ល្លែកហ្ស៊ីកើតឡើងបន្ទាប់ពីមានការប៉ះ ពាល់អាល់ល្លែក ហ្សែន(Allergen) ហើយប្រតិកម្មនេះ កើតឡើងភ្លាមៗក្រោយ ការប៉ះទង្គិចប្រហែលពី ១៥ទៅ ២០នាទី។

តែប្រតិកម្មនេះអាចបន្តរាប់ម៉ោងទៀតក្រោយការប៉ះ ទង្គិច នៅលើកទី១។ ដូចនេះបានជាគេសង្កេតឃើញថាជម្ងឺអាល់ ល្លែកហ្ស៊ីច្រមុះនេះមានជាប់ជាប្រចាំ។

មុនទៅដល់ការព្យបាលជម្ងឺអាល់ល្លែកហ្ស៊ីនេះ គេត្រូវធ្វើរោគ វិនិច្ឆ័យឲ្យបានត្រឹមត្រូវជាមុនសិនទើបធ្វើការព្យបាលជា ក្រោយ។ ការព្យបាលដោយប្រការណាមួយតម្រូវឲ្យមានការពិ គ្រោះជាមួយគ្រូពេទ្យជាមុនសិន។
ប្រការល្អបំផុតក្នុងការគ្រប់គ្រងជម្ងឺនេះ គឺការជៀសវាង ការប៉ះ ពាល់រាល់របស់អ្វីដែលយើងចំណាំឃើញថាវាអាចបង្ក ឬតម ចំណីអាហារណាដែលវានាំមានប្រតិកម្មដល់យើង ព្រោះការ ជៀសវាងឬតមនេះមានប្រសិទ្ឋភាពខ្ពស់។ លើសពីនេះទៅទៀតនោះក៏វាមិនចំណាយថវិកា និងមិនមាន ការជួបប្រទះជាមួយឥទ្ឋិពលមិនល្អពីឪសថផងដែរ។ ដោយហេតុថាជម្ងឺអាល់ល្លែកហ្ស៊ីច្រមុះនេះ មិនមានឪសថ ណាដែលអាចព្យាបាលឲ្យជាសះ

ស្បើយ បានឡើយ ដូចនេះ ការជៀសវាង ឬការតមនេះជាជម្រើសមួយដ៏ត្រឹមត្រូវបំផុត។

វាអាចមានការច្រឡំរវាងអាល់ល្លែកហ្ស៊ីច្រមុះនិងជម្ងឺផ្តាសាយ រដូវ។ បើនិយាយពីមូលហេតុនៃជម្ងឺទាំងពីរនេះវាខុសគ្នាស្រឡះ។ អាល់ល្លែកហ្ស៊ីវាបង្កឡើងដោយអាល់ល្លែកហ្សែន (Allergen) ចំណែកឯផ្តាសាយរដូវវា បង្កដោយវីរុស (Virus) ។ ការព្យបាល សោតទៀតក៏វា ខុសគ្នាដែរ។ អាល់ល្លែកហ្ស៊ីមិនឆ្លងពីមនុស្ស ម្នាក់ទៅម្នាក់ទេ តែផ្តាសាយរដូវមានការឆ្លង។

ដោយសាស្ត្រាចារ្យ រស់ ប្រាជ្ញពន្លឺ
គ្រូពេទ្យឯកទេសជម្ងឺត្រចៀក ច្រមុះ បំពង់ក